Jacoline Boer – CDD Analist bij de Rabobank

Jacoline werkt sinds 2022 bij Talent&Pro en heeft in korte tijd indrukwekkende stappen gezet in haar rol als CDD-Analist bij de Rabobank. Van een startersopdracht tot het werken met complexe zakelijke klanten, haar groei wordt gekenmerkt door een open houding en leergierigheid. Naast haar professionele ontwikkeling heeft ze waardevolle inzichten opgedaan over balans, persoonlijke groei en het belang van open communicatie. In dit interview deelt Jacoline haar ervaringen, uitdagingen en tips om continu te blijven leren en groeien.

Hi Jacoline, kan je jezelf eens voorstellen?

Ik ben Jacoline, 24 jaar oud en ik woon in Driebruggen. Dat is een klein dorpje tussen Gouda en Woerden, met ongeveer 2000 inwoners. Echt een knus, landelijk plekje waar je heerlijk kunt wandelen. Thuis woon ik samen met mijn ouders, mijn broertje en mijn zusje. In mijn vrije tijd hou ik van paardrijden, wandelen en in de tuin werken. Lekker buiten bezig zijn, niet te veel nadenken en genieten van de natuur vind ik heerlijk. Paardrijden doe ik op een manege, meestal één keer per week. Soms zou ik het wel vaker willen doen, maar mijn week zit ook al best vol. Ik badminton ook, breng graag tijd door met mijn vriend, en natuurlijk zijn er andere verplichtingen zoals werk en studie.

Hoelang werk je nu bij Talent&Pro en hoe zag die afgelopen twee jaar eruit?

Ik werk nu ruim twee jaar bij Talent&Pro, sinds september 2022. Eigenlijk heb ik in die twee jaar maar één opdrachtgever gehad: de Rabobank. Mijn eerste opdracht was bij het Performance Center, dat toen nog hiernaast zat. Dat was echt een startersopdracht, ideaal om te beginnen. Ik deed daar vooral klantonderzoeken, zonder klantcontact, en het was voornamelijk deskresearch. Een fijne manier om de systemen en het werkveld te leren kennen, want ik had hiervoor geen ervaring in de financiële wereld. Mijn studieachtergrond ligt namelijk in internationale politiek, crisis- en veiligheidsmanagement, en terrorismebestrijding. Dat is natuurlijk totaal iets anders.

In die eerste opdracht kreeg ik al vrij snel extra verantwoordelijkheden, zoals het begeleiden van collega’s. Dat ging gelukkig heel goed, en toen die opdracht afliep, ben ik doorgestroomd naar de Rabobank Campus. Dat is hun interne opleidingsprogramma, een traject van 5 maanden waarin je wordt opgeleid van beginner tot volwaardige CDD-Analist. Omdat ik al ervaring had met onderzoeken, kon ik instromen op een hoger niveau, wat meteen veel zelfvertrouwen gaf.

Tijdens dat traject heb ik een collega intensief gecoacht die moeite had met het werk. Dat was een waardevolle ervaring en heeft me ook persoonlijk veel gebracht. Na de campusperiode ben ik aan de slag gegaan als CDD-analist voor particuliere klanten. Ik werkte daar ongeveer negen maanden in een team van Rabobank zelf.

Toen die opdracht afliep, ben ik teruggegaan naar het Performance Center. Nu werk ik met zakelijke klanten, wat echt een andere tak van sport is dan particuliere klanten. De onderzoeken zijn een stuk complexer en uitdagender, maar dat maakt het juist interessant. Ik zit dus nog steeds bij Rabobank en ben daar erg op mijn plek!

Als we dan eventjes kijken naar die twee jaar Rabobank, wat was dan voor jou het meest uitdagendste moment?

Halverwege mijn traject bij Rabobank, toen ik de campus had afgerond en in het team van Rabobank zelf terechtkwam, kwam ik voor een grote uitdaging te staan. Tot dat moment verliep alles heel soepel en had ik veel vertrouwen in mijn rol. Op de campus behoorde ik zelfs tot de beste analisten. Maar ineens bevond ik me in een team met collega’s die al twee à drie jaar ervaring hadden. Waar ik eerst het gevoel had veel kennis en ervaring te hebben, voelde ik me ineens de nieuweling met de minste ervaring.

Daar kwam bij dat we vooral thuiswerkten, wat het lastig maakte om een band op te bouwen met mijn collega’s. Ik had moeite om goed in het team te landen. Het werk was uitdagend en zonder veel contact met anderen voelde ik me soms behoorlijk geïsoleerd. Dat was een moeilijke periode, omdat ik juist iemand ben die energie haalt uit contact met mensen. Het gebrek daaraan had een grote invloed op hoe ik me voelde.

Van nature ben ik gewend om door te zetten en te denken dat dingen vanzelf beter worden. Maar in deze situatie werkte dat niet. Uiteindelijk besloot ik om het bespreekbaar te maken. Ik belde mijn manager, net voordat hij op vakantie ging, en vertelde hem eerlijk hoe ik me voelde. Ik legde uit dat ik het werk moeilijk vond, dat ik worstelde met het gebrek aan contact met collega’s en dat ik het gevoel had vast te lopen.

Hoewel het spannend was om me zo kwetsbaar op te stellen, bleek het een van de beste keuzes die ik kon maken. Mijn manager reageerde heel begripvol en stelde me gerust. Hij benadrukte dat het normaal is om tegen zulke uitdagingen aan te lopen, zeker bij een overstap naar een nieuw team. Hij gaf aan dat ik het eigenlijk hartstikke goed deed en dat iedereen in deze situatie even tijd nodig heeft om te wennen.

Deze ervaring leerde me hoe belangrijk het is om uitdagingen te delen en hulp te vragen. Door open te communiceren met je manager, collega’s of Peoplemanager, kunnen zij meedenken en je helpen om dingen in perspectief te zien. Vaak maken we problemen in ons hoofd groter dan ze daadwerkelijk zijn. Zodra je het bespreekbaar maakt, blijkt de oplossing vaak eenvoudiger dan gedacht. Het was een waardevolle les die ik sindsdien altijd meeneem.

Hoe zorg je ervoor dat het voor jou uitdagend blijft?

Voor mij draait veel om dingen uitproberen. Er zijn mensen die heel duidelijk weten waar ze naartoe willen, welke richting ze op willen groeien en welke stappen daarvoor nodig zijn. Dat heb ik helemaal niet. Toen ik hier begon, had ik geen idee wat ik wilde. Dus ik ben gewoon begonnen met iets doen. Gaandeweg ontdek je vanzelf of iets bij je past en in mijn geval kwam ik erachter dat ik veel energie haal uit het contact met collega’s. Maar dat weet je pas zeker door het gewoon te proberen.

Deze nieuwsgierigheid en bereidheid om stappen in het diepe te nemen, drijft me om steeds nieuwe dingen uit te proberen. Zo kijk ik nu bijvoorbeeld naar opdrachten richting projectmanagement. Dat is iets wat ik nog nooit heb gedaan en waar ik weinig varing mee heb, maar wat wel heel goed bij mijn competenties en kwaliteiten lijkt te passen. Daarom lijkt het me heel waardevol om het te proberen en te zien waar het me brengt.

Het mooie aan dit proces is dat je steeds weer verrast wordt door wat er mogelijk is. Er is vaak veel meer mogelijk dan je van tevoren denkt, maar dat ontdek je alleen door open te staan voor nieuwe ervaringen. Het gaat erom dat je jezelf de ruimte geeft om te leren, fouten te maken en inzichten op te doen.

Dit inzicht heeft me geleerd dat het niet erg is om geen duidelijk plan te hebben. Soms is het beste advies gewoon: ga het proberen. Alleen door actie te ondernemen ontdek je wat je leuk vindt, waar je goed in bent, en welke richting je op wilt. Het hoeft niet meteen perfect te zijn, zolang je maar blijft leren en groeien.

Wanneer heb je de grootste ontwikkeling doorgemaakt?

Als ik kijk naar de afgelopen twee jaar, is het lastig om één specifiek moment aan te wijzen waarop ik de grootste ontwikkeling heb doorgemaakt. Voor mij is het meer de situatie waarin je je bevindt die de ontwikkeling mogelijk maakt. Dat zie je bijvoorbeeld als je iets langer op een opdracht zit. Je manager leert je beter kennen, ziet wat je kunt, en biedt je op een gegeven moment extra verantwoordelijkheden of taken aan. Dat gebeurt vaak pas na verloop van tijd, als het vertrouwen is opgebouwd en de samenwerking goed loopt.

Wat me echt heeft geholpen om in korte tijd veel te leren, is communicatie. Als ik iets extra’s wil oppakken, zeg ik dat gewoon tegen mijn manager of mijn team. Soms zie ik dat een collega ergens moeite mee heeft en bied ik aan om te helpen. Of ik geef aan dat ik graag wil groeien in een bepaalde richting, zoals proces- of projectmanagement. Managers waarderen het als je zelf aangeeft wat je wilt, en dat kan deuren openen die je anders misschien niet eens had gezien.

Mijn Peoplemanager, Anneloes, speelt hier ook een grote rol in. Onze gesprekken beginnen vaak heel informeel met even bijpraten over hoe het met ons gaat, zowel werk gerelateerd als privé. Dat voelt heel gelijkwaardig en persoonlijk. Wat ik heel fijn vind, is dat Anneloes echt de tijd neemt om door te vragen en dieper in te gaan op wat ik vertel. Een gesprek kan bijvoorbeeld beginnen met een klein punt, zoals dat ik me niet helemaal op mijn plek voel in een opdracht, en dan komen we uiteindelijk bij onderwerpen als zelfvertrouwen of perfectionisme. Dat kan best confronterend zijn, maar het helpt me enorm om beter te begrijpen waar ik tegenaan loop en hoe ik dat kan aanpakken.

In het begin vond ik het wel lastig om open te zijn naar een Peoplemanager. Ik had nooit eerder zo’n persoonlijke coach gehad en wist niet goed hoe ik dat moest aanpakken. Tijdens het eerste gesprek heb ik dat ook gewoon gezegd. Maar al snel merkte ik dat eerlijkheid werkt. Door open te zijn over wat ik voel, denk en zoek, kan Anneloes veel beter meedenken. Ze koppelt me aan consultants die al ervaring hebben in de richtingen waar ik interesse in heb, of nodigt me uit voor meetings met andere units. Zo krijg ik nieuwe inzichten en mogelijkheden om mezelf verder te ontwikkelen.

Hoewel ik daar nu zelf ook proactiever in probeer te zijn, vind ik het fijn dat Anneloes soms net dat extra zetje geeft. Veel consultants hebben dat denk ik nodig. Je bent vaak druk met je dagelijkse werk, waardoor het makkelijk is om die extra stappen uit te stellen. Maar juist die gesprekken met je Peoplemanager en het contact zoeken met collega’s, managers of andere units, maken uiteindelijk het verschil. Het balletje gaat vanzelf rollen, zolang je bereid bent om initiatief te nemen en open te zijn over je ambities.

Wat is het meest waardevolle inzicht dat je recent hebt opgedaan?

Ik heb ook gerealiseerd dat het oké is om niet alles tegelijk te willen bereiken. Je hoeft niet in recordtempo naar de top, en het is prima als je niet direct overal een topbeoordeling voor krijgt. Je kunt simpelweg niet beginnen met tien jaar werkervaring.

Voor mij gaat het erom de tijd te nemen om te groeien en tegelijkertijd niet te vergeten wat écht belangrijk is: de mensen om je heen. Uiteindelijk draait het niet alleen om je carrière, maar om de connecties die je maakt en onderhoudt, of dat nu met vrienden, familie, of collega’s is. Dit inzicht helpt me om dingen te relativeren, vooral als het even tegenzit op werk.

Hoe zorg je voor een goede balans tussen werk en privé?

Voor mij begint dat met vaste momenten inplannen voor dingen die ik belangrijk vind. Ik zit op paardrijles op vrijdagavond en speel badminton op donderdagavond. Die avonden zijn geblokt in mijn agenda, wat het makkelijker maakt om een balans te behouden.

Tijdens de Fastlane-opleiding, waar je negen maanden lang veel cursussen volgt en vaak ook avonden kwijt bent, was dat lastiger. Maar juist toen leerde ik hoe belangrijk het is om bewust tijd te nemen voor iets anders, of dat nu een geplande activiteit is of gewoon even niets doen. Het gaat erom dat je die momenten voor jezelf bewaakt.

Bijvoorbeeld, ik merk dat ik mijn beste vriendin tegenwoordig minder vaak zie omdat we allebei zo druk zijn. Daarom probeer ik bewust tijd voor dat soort dingen in te plannen, al is het vooruitplannen voor een etentje of een avondje samen pas over twee weken. Vroeger was het vanzelfsprekend dat je elkaar vaak zag, maar nu moet je daar echt moeite voor doen.

Hetzelfde geldt in mijn relatie: als je elkaar door drukte niet vanzelf ziet, plan je iets concreets. Die vaste blokken en afspraken zorgen ervoor dat ik niet alleen focus op werk, maar ook de tijd neem voor wat echt belangrijk is in mijn leven.

Hoe zorg jij ervoor dat jouw energie hoog blijft?

Voor mij draait het om balans en relativeren. Zoals ik eerder zei, is het belangrijk om bewust tijd te maken voor hobby’s en vrienden. Door die niet uit het oog te verliezen, laad ik mezelf weer op. Daarnaast probeer ik mezelf de ruimte te geven en niet te veel van mezelf te eisen. Het helpt om te accepteren dat het soms even wat minder snel gaat dan je zou willen.

Relativeren speelt daar ook een grote rol in. Ik herinner mezelf eraan dat werk niet alles is en dat mijn doelen op de lange termijn liggen. Die hoeven niet binnen drie maanden bereikt te zijn. Door dat in perspectief te houden, kan ik werk soms echt even loslaten en weer energie krijgen.

Het is belangrijk om werk niet te groot te maken in je leven. Zeker in een omgeving waar alles snel gaat en er volop kansen zijn, kan werk een enorme focus worden. Maar juist door soms even op de rem te trappen, kun je ervoor zorgen dat die focus gezond blijft. Groei is waardevol, maar je moet ook de rust durven nemen om op te laden.

Die balans is cruciaal, want als je continu alleen maar probeert in een rechte lijn omhoog te gaan, loop je het risico dat het op een gegeven moment de andere kant op gaat. Door af en toe gas terug te nemen, kun je op de lange termijn juist sterker blijven groeien.

Lijkt het jou ook leuk om bij een opdrachtgever zoals de Rabobank te werken? Bekijk het traineeship Bank!