Afgelopen donderdag hadden we de Geluksprofessor op bezoek bij Talent&Pro. Of Patrick van Hees, zoals de oningewijde hem nog weleens noemt. Sinds 2009, toen hij zijn adviesbureau van de hand deed om zijn eigen geluk te volgen, houdt hij zich fulltime bezig met het alom bekende, en voor velen ongrijpbare fenomeen ‘geluk’. Hij onderzoekt, onderwijst en adviseert. Bij Talent&Pro was hij gastspreker op onze inhoudelijke avond.
Bouwstenen van geluk
Volgens de professor bestaat geluk uit drie bouwstenen. Doelen, Oplaadpunten en Mensen. Het stellen van Doelen is cruciaal voor je geluksscore. Het zorgt ervoor dat je iets hebt om naar uit te kijken. Oplaadpunten zijn momenten en activiteiten die je helpen ontstressen en de nodige dosis positiviteit injecteren. Positieve relaties met Mensen zijn volgens de professor de belangrijkste bron van geluk, die het trio bouwstenen compleet maken. Kortom, geluk is D.O.M..
Proef op de som: een D.O.M. weekend
Met deze handvatten op zak besloten wij, van de afdeling Marketing & Communicatie van Talent&Pro, de proef op de som te nemen. Ik won de steen-papier-schaar-sessie en kreeg de eer om mijn weekend bewust zo D.O.M. mogelijk in te richten en voor jullie te verslaan. Even kijken of de magie van de geluksprofessor verder reikt dan de dopamine-sprinkles die hij grappend en verhalend over ons heen strooide op die regenachtige donderdagavond. De regen buiten maakte ons natuurlijk een extra ontvankelijk publiek, niet? Daarnaast blijkt, uit wetenschappelijk onderzoek dat de professor aanhaalde, geluk voor 45% uit aangeleerde vaardigheden afkomstig te zijn. En dus maakbaar. 30% danken we kennelijk aan onze ouders (aangeboren levensvaardigheden), 15% ligt buiten onze eigen invloedssfeer (externe factoren), 10% van ons geluk is afhankelijk van de keren dat die vogel besluit op iemand anders hoofd te poepen in plaats van op het jouwe (toeval).
Doelen, Oplaadpunten, Mensen
Voor dit weekend had ik daarom drie doelen gesteld. Mezelf uit bed slepen om te gaan trainen zaterdagochtend (al twijfel ik nog steeds of wakker worden om te gaan sporten een goede uitwisseling van oplaadpunten is), uit eten met de verloofde en minstens één compliment uitdelen. Zoals de professor adviseerde: doelen hoeven niet groots te zijn. Met het vooruitzicht van een uitputtende sessie op de bokszak, een ontspannende knipbeurt bij mijn altijd gezellige kapperszaak en een lekker dinertje had ik de nodige oplaadpunten ook ingebouwd, evenals het nodige Menselijk contact.
Doelpunten maken is makkelijk
Mijn eerste Doelpunt had ik al snel op zak, toen ik mijn collega Pam met een One Minute Mail complimenteerde met de manier waarop zij een bijzonder drukke week en dag had doorstaan. Toen ik die zaterdagochtend ook nog eens in vol ornaat in de gym stond, kon ik al vroeg in de eerste helft een comfortabele voorsprong noteren. De reserveringen voor het etentje waren inmiddels ook gemaakt, wat met mijn planvaardigheden al knap zat is. Toen ik na een verfrissende knipbeurt en een gevarieerd en heerlijk buffet in de Utrechtse binnenstad aan het eind van de avond al knuffelend op de bank de tweede aflevering van How to Make a Murderer aan het kijken was (bij knuffelen komt oxytocine vrij in je hersens, wat stressverlagend werkt) bleef ik goed op koers voor een super-D.O.M. weekend.
In het verleden vertoonde D.O.M.heid biedt geen garanties voor de toekomst
Na zaterdag volgt namelijk meestal zondag. Lekker uitslapen, dan op de bank met oortjes in beginnen aan het laatste geschiedenisnerdboekwerk Tegen de Terreur, terwijl vriendinlief stofzuigt. (Lezen wordt door de allergelukkigste mensen vaker als oplaadpunt genoemd dan door minder gelukkige mensen, én staat in de top 3 van populaire oplaadpunten!) Dat was het plan. Maar natuurlijk zijn er nog die dekselse ‘externe factoren’: een triest bericht van de schoonfamilie zorgde voor een flinke dip in het gezamenlijke geluk van mijn vriendin en mij.
Eindoordeel
Wat doe je dán? In mijn hoofd probeerde ik te bedenken: wat zou de geluksprofessor doen? Ik bedacht me dat zijn voornaamste doel eigenlijk was om ons bewust bezig te laten zijn met geluk. En niet per se een kant-en-klare handleiding te bieden. Dus ik gebruikte mijn gezond verstand en deed normaal. Ik gaf mijn vriendin een knuffel. Bood een luisterend oor en troostende woorden. Ging stofzuigen, ging koken en de was opvouwen. Het maakte mij gelukkig, want het maakte mijn vriendin minder verdrietig. Wat blijkt, normaal doen is meestal de beste route naar geluk. Zolang je er maar bewust mee bezig bent. Mocht dat niet lukken, bel dan de professor!
